Gezonde vriendschappen

Hoe omring je jezelf met vrienden die je op een gezonde manier steunen? Die ook voor zichzelf zorgen en grenzen aangeven bij jou, hoe moeilijk dit soms ook is. Die jou als vriend waarderen of je nu 1 of 20 keer per jaar wat van je laat horen. En waar het duidelijk is dat jullie beide een deel hebben in jullie vriendschappen?

Een leerzaam deel voor mij is geweest om te leren verantwoordelijkheid terug te leggen. Ik was zo druk met beslissen voor andere mensen of hun mijn problematiek wel of niet aan konden dat ik bij voorbaat alles al voor me hield om hun te beschermen. Maar dat zijn niet mijn grenzen om te bepalen. Daarnaast heb ik ook geleerd dat ik mijn hulp wel kan aanbieden in bepaalde mate maar dat het de verantwoordelijkheid van de ander is om dit aan te nemen. Maar ook te respecteren als ik zeg; ik kan je hier niet bij helpen. Ik kan namelijk niet alleen het gehele vangnet van iemand anders zijn. Net als dat ik dat niet kan verwachten van de ander.

Soms gaat dit fout, en daar kan je samen van leren. Of je leert dat een persoon voor een bepaalde tijd goed in jouw leven was, maar je nu beide op andere levels functioneert. En dat is ook oké, ook al is het soms heel pijnlijk.

Een ander leerzaam deel hierin is communicatie geweest. Praten over dat ondanks dat ik me soms (of toendertijd vaak) slecht voel, dit niet betekend dat ze over hun grenzen heen moeten gaan. En hier zelfs afspraken over te maken. Maar ook woorden te geven aan het gevoel dat ik denk dat ik niet goed genoeg ben als vriend. Soms wil dat in dat moment en andere keren op een later moment. Waar ik vroeger dacht, nu kan ik het niet meer bespreekbaar maken, doe ik dat nu wel. Vroeger nam ik het namelijk stiekem wel mee naar de volgende keer dat ik me weer slecht voelde of dat ik nog een keer boos was. Uiteindelijk was ik een kloof aan het bouwen tussen mij en de ander om aan moeilijke emoties geen woorden te hoeven geven.

Ik krop het niet meer op maar praat erover. En verwacht ook van de ander dat die dat ook bij mij doet. Zo niet, (komen we weer terug op het eerste punt), is dat niet mijn verantwoordelijkheid, hoe moeilijk ik dat soms ook nog vind. En ook contact is iets waar je beide een hand in hebt. Soms denk ik, ik heb al 2 maand niets van me laten horen wat ben ik een slechte vriend. Maar tegelijk denk ik nu ook, de ander ook niet. Dus het is oké. En dan stuur ik een appje met he lieverd, hoe gaat het leven?