Gun jij jezelf het?

Afgelopen week had ik een coaching sessie over mijn vluchtige manier van opstaan. Ik wil eigenlijk wat meer rust in mijn dag brengen door een ochtend en avondritueel erin te krijgen. De avonden zijn op zich geen probleem, want ik ben een avondmens. Maar in de ochtenden ruil ik bijna alles in voor een beetje extra slaap. Wat wel betekend dat zodra ik uit mijn bed rol, ik alleen maar haast heb. Nou is dat al zolang een patroon in mijn leven, dat het ook een soort gewenning is geworden om, zodra ik afspraken heb, als een wervelwind door mijn huis te gaan en 10 min. later in de auto te zitten. In het gesprek kwam een deel naar voren, gun je jezelf het om dingen anders te doen? In eerste instantie dacht ik, ik gun mijzelf echt de wereld, vooral in vergelijking met vroeger, want toen gunde ik mijzelf echt -100. We bespraken hoe een ‘perfecte’ ochtend er voor mij uitziet, en dat is eigenlijk precies hoe mijn ochtenden eruit zien als ik niets gepland heb, of wanneer ik ergens later in de dag pas wat heb gepland. Ik word wakker en lees eerst even een boekje of kijk een serie. Even bijkomen van mijn nacht. Want dat is eigenlijk de grootste reden van mijn alles willen inruilen voor slaap. Mijn nachten zijn druk. Of het nou nachtmerries of dromen zijn, ik beleef hele avonturen in mijn slaap, waar ook allerlei emoties bij komen. Ik word vaak moe wakker en wil dan graag weer verder slapen, maar eigenlijk kom ik dan alsnog in een droom of nachtmerrie terecht, dus heeft het helemaal niet het effect wat ik op zoek. Mensen die altijd een uur, of 2 uur van te voren opstaan.. ik moet eerlijk zeggen dat dat altijd volledig aan mij voorbij ging. Al die minuten dat ik nog kan slapen, waarom zou je? En toch komt daar die zin weer.. gun jij jezelf het? Gun ik mezelf een moment van rustig kunnen beginnen met mijn dag, waar ik alle ruimte kan geven aan mijn emoties, aan mijn eigen ik? Nu word ik al een aantal dagen wakker en zodra ik denk ugh, ik wil nog verder slapen (en het niet zeg maar 4 uur is ofzo) denk ik ook, gun ik het mijzelf om op een wat meer relaxte manier wakker te worden? Op mijn tempo? En dan pak ik meestal (niet altijd, de slaap wint soms nog hoor) toch mijn boek. Om even met mijn voeten te beginnen in een andere wereld om daarna rustig te kunnen beginnen in die van mij. Zo leer ik elke keer weer dat zelfs als ik denk, nee joh, dat “gun het jezelf” stuk heb ik echt goed onder de knie, dat ook in die delen ik nog verder kan groeien. Upgraden naar lvl 90 ofzo.