Liefde uiten

Ik hou van jou...

Die paar woorden waar zoveel liefde in zit. Ik gebruik ze meermaals per dag om aan mijn katten te vertellen dat ik van ze houd en hoeveel wel niet. Dat ik dol op ze ben.. gek met ze ben en blij ben dat ze in mijn leven zijn. De liefde die ik voor hen voel komt er met ease uit, via handelingen en woorden.

Op het moment dat hier mensen bij komen kijken bevries ik. Het is een simpele zin die toch niet altijd simpel is. Ik weet niet waarom maar met mensen ben ik altijd op zoek geweest naar het juiste moment, de juiste manier. Heb ik vooral in (potentiële) relaties niet altijd liefde gevoeld als deze woorden werden gezegd en werden ze gekoppeld aan de onderliggende boodschap 'ik wil seks met je'.

Voor iedereen die me in de laatste jaren heeft leren kennen weet dat ik eigenlijk voor een groot deel uit pure liefde besta, die ik graag met mensen deel. Ik denk dat deze liefde pas écht puur is geworden sinds ik ook van mezelf houd. En het daarom ook oprecht kan delen. Ondertussen kan ik ook makkelijker deze gevoelens delen met mensen die nu in mijn leven komen.

Maar bij de mensen die ik al langer ken, zit soms nog een barrière van vroeger voor. De gewenning om mijn gevoelens in te tomen en niet te veel te delen. Want zodra je dit doet met 'negatieve' gevoelens gebeurt dit vaak over met de positieve gevoelens. Het delen gaat niet natuurlijk en soms zelfs geforceerd. Ik probeer vooral dicht bij mijzelf te staan, en ook liefde te hebben voor mijn, en ons, oude deel. Het deel wat niet kon zeggen ik hou van jou, of ik hou van mij. Het deel wat dus eigenlijk juist nog wat extra liefde nodig heeft.

En dit is iets wat, hoe vaker ik mijzelf aanwen om het wel te zeggen of te uiten, des te makkelijker het wordt. Totdat liefde het nieuwe normaal wordt.