Maar wat nou als je spijt krijgt?

Ondertussen ben ik al een aantal jaar in transitie. 2 jaar aan de hormonen, 1 jaar zonder mijn natuurlijke borstkas packing. Een vraag die ik nog wel eens krijg (en vooral in het begin vaker kreeg) is, wat nou als dit het toch niet is? Wat nou als je spijt krijgt?

Nou ben ik over het algemeen vrij subtiel, maar deze vraag snap ik gewoon niet zo goed. Want wat nou als ik spijt krijg? Wat nou als dit het niet is? Is dat erg?

En nou snap ik echt wel dat bepaalde dingen moeilijker zijn. De hormonen creëren bepaalde aspecten die niet zo makkelijk terug te draaien zijn. Borsten eraf? Ja die plak je er niet ook weer eventjes op. Maar laat ik heel duidelijk zijn, als ik ooit, ooit, erachter kom dat dit het toch niet was (en ik acht die kans echt 0%), dan ben ik blij dat ik de jaren die ik nu leef, gelukkiger leef dan ooit. En echt met alle glitters, regenbogen en zwarte met sparkles wolkjes van geluk.

En ja ook ik switch nog wel in wat ik eerst had gezegd qua transitie. Ik ging van openlijk transman, naar genderqueer of non-binary (welke jij maar duidelijker vind). Ik ging van stoere kleding weer een paar stappen terug naar nagellak en rokken. Ik ging van noem me maar hij/hem naar die/hen. En ik ben me aan het verdiepen naar de X op mijn paspoort, in plaats van die M die ik in eerste instantie met liefde erop heb laten stampen. Ik maak vooral steeds meer stappen naar mij, en stap steeds verder weg van wat mensen van mij verwachten.

Maar dit vind ik echt het belangrijkste wat er is. Iemand niet naar een gendertherapeut laten gaan, niet in transitie laten gaan of niet ondersteunen omdat die misschien later spijt krijgt, is een fucked up reden en vrij egoïstisch. Want ik kan je 100% zeker vertellen dat als iemand hiermee worstelt, die nu hoe dan ook niet gelukkig is. Creëer een veilige omgeving waar ze nog terug kunnen komen op beslissingen, veranderingen willen maken in namen, gendermarkers of whatever. Creëer een open gesprek over de veranderingen van hormonen en operaties en bespreek de lange termijn. Respecteer grenzen, die van jezelf en die van een ander. Als iemand er niet open met je over wil praten, is dit hun stukje. Jij kan de deur openen, maar forceer het niet.