2 weken geleden heb ik een gesprek gehad met diverse medewerkers van de PAAZ afdeling. Voor de mensen die hier nog niet eerder over hebben gelezen, ik ben afgelopen jaar druk bezig geweest met contact opnemen met de PAAZ afdeling waar ik 5 jaar geleden opgenomen ben geweest en ben uiteindelijk op dit punt gekomen om te praten met medewerkers van de PAAZ.
Met hun heb ik mijn ervaring gedeeld van mijn tijd bij de PAAZ, waarna ze eigenlijk hele mooie oplettende vragen stelden. “Hoe kunnen we opvangen dat dit niet nogmaals gebeurd, wat had je nodig gehad, wat denk je dat helpt voor andere mensen” en dat soort vragen. Het was een zenuwslopende ervaring, maar enorm waardevol. Ik voelde me gehoord, begrepen en heb het gevoel dat ze er echt voor open stonden om te groeien als hulpverleners. Om aan mijn vervelende ervaringen een “positieve” twist te kunnen geven door te leren van wat er fout ging en hierin veranderingen te kunnen aanbrengen.
Ondertussen ben ik bezig met de volgende stap. Ik heb een klacht ingediend naar de psychiater die mij in het begin behandelde, en een compliment naar de psychiater die nadat ik een nieuwe had aangevraagd me daarna heeft behandeld. Voor de klacht heb ik al een reactie terug en ga ik nog in gesprek met de desbetreffende psychiater. Opnieuw een zenuwslopende keuze, maar als het, al is het maar klein, een verschil kan maken vind ik het belangrijk dat ik dit doorzet.
Daarnaast is het een volgende stap in het opkomen voor mijzelf, kiezen voor wat goed voor mij voelt en stilstaan bij wat er toen gebeurd is, niet oké was. Dat ik beter dan dat had verdiend.
Comments