Prikkelige avonturen

Prikkels. Ze zijn overal om ons heen. Je hoort, je voelt, je beweegt, je ruikt en ga zo maar door. Ik heb altijd al een intense prikkelverwerking gehad. Deels is dat te verklaren door al mijn mooie diagnoses, zoals mijn complexe post traumatische stress stoornis. Die creëerde dat ik in een continue alerte staat van zijn functioneerde. Ik kreeg alles intens binnen, zonder dat ik dat bewust door had.

Ondertussen is mijn continue alerte staat niet meer aanwezig, al ben ik nog vaak genoeg overprikkeld, of onderprikkeld. Een kadootje van mijn ADHD, maar laten we eerlijk zijn, het is ook wie en hoe ik ben. Zo kan ik thuis totaal onderprikkeld en verveeld zijn omdat ik alle prikkels daar al ken en het mijn brein niet meer stimuleert waar ik op andere momenten op een verjaardag sta en ik ben vrijwel meteen overprikkeld ben. Hyperalertheid waarin ik alles en tegelijk helemaal niets mee krijg. Super frustrerend. En zo enorm vermoeiend.

Ik moet zeggen dat het heeft geholpen om door te krijgen wanneer ik een bepaalde mate van geprikkeld ben (als een cactus haha). En uit te vinden wat mij dan helpt, waar ik achter een verrassing kwam. Want onbewust zette ik al jaren dingen in. Altijd iets in mijn handen om energie te geleiden of om me juist bij de les te houden. Kauwen op al die touwtjes, pennen etc. Altijd maar bewegen als ik niet tegen de hoeveelheid prikkels kan of wederom om me bij de les te houden als ik stil moet zitten (niet mijn favoriete bezigheid). Stiekem zette ik al zoveel dingen in, ik had het alleen niet door.

Nu ik weet wat werkt, zet ik ze bewust in. Of ik houd rekening met prikkels. Rust inplannen na een festival om bij te komen. Afspraken maken met vrienden zodat ik tijdens zo’n verjaardag gewoon 10 keer hun afwas kan doen zodat ik even kan bijkomen en bewegen, hun blij, ik blij.

De sleutel in de waarde vinden in mijn prikkelgevoeligheid en er niet door overrompeld te worden is luisteren naar mijn gevoel. Als ik merk dat ik onrustig ben sta ik even stil (niet letterlijk hoor) en denk ik na waar ik onrustig van word. Wat me dan helpt in die situatie. En soms helpt niets. Dus dan kijk ik op iets langere termijn. Mijn dag of weekplanning wat bijschaven zodat ik tijd heb om bij te komen. Of extra dingen inplannen om extra prikkels binnen te krijgen. Het is een piekfijne balans en elke dag ben ik bezig met een blokje richting de extra prikkels te leggen of een aantal blokjes richting de rust te leggen. Soms maak ik 1 ruimte prikkelarm zodat ik daar even kan bijkomen. Of ga ik 4 uur achter elkaar enthousiast bezig met een knutselproject waarna er door de hele kamer 20 dingen liggen. Want dat is wat ik dan nodig heb. En soms gaat het fout. Daar leer ik weer van en kan ik het de volgende keer weer net iets anders proberen. Het zijn kleine prikkel avonturen die leerzaam waren of voor herhaling vatbaar zijn. En door die intense prikkelverwerking kan ik daar dan wel weer intens van genieten.

*geschreven maart 2019*