Wat ben je dapper

Woorden die veel naar mij, en andere trans personen worden uitgesproken. Voor mij liggen ze in dezelfde lijn als wat knap dat je bent wie je bent. Nou snap ik de intentie achter deze woorden, wat maakt dat ik er niet vaak over in gesprek ga. Maar de intentie en de werkelijke boodschap zijn eigenlijk 2 verschillende dingen.

Want in wat voor wereld leven we waar dapperheid nodig is om te zijn wie je bent? En laat ik even eerlijk zijn dat ik voor mijzelf hier niets dappers aan vind, het koste me namelijk echt heel veel meer energie om me anders voor te doen dan dat ik ben, zelfs voor ik wist dat ik trans ben.

Wat ik dapper vind is dat ik een manier heb gevonden, met hulp, om over te stappen van overleven naar leven. Naar mijzelf genoeg waard te vinden, ongeacht de mening van anderen, de kleding te dragen die ik mooi vind, de mening te uiten die ik belangrijk vind en op te komen voor de mensen waar ik van houd.

Maar dapperheid heeft niets te maken met wie ik ben. Dapperheid geeft ergens een keuze weer, en ik weet dat die er vaak lijkt te zijn voor de buitenwereld, maar op bepaalde vlakken heb ik nooit keuzes gevoeld. In therapie gaan toen ik zwaar suïcidaal was voelde niet als keuze, het was therapie of doodgaan. Ik snap dat dat theoretisch een keuze is, maar gevoelsmatig was therapie het enige die er was.

Zo was dat ook toen mijn gender struggles omhoog kwam. Het was accepteren dat dit is wie ik ben of doodgaan. Want negeren wie ik ben zou me terug in een depressie gooien en terug in suïcidaliteit. Wederom, theoretisch een keuze, gevoelsmatig niet. Transitie was de enige weg die ik zag en voelde. Om die weg te gaan bewandelen voelt dan ook niet dapper, het voelt natuurlijk. En als iemand verteld dat het knap of dapper is dat ik mijn natuurlijke weg bewandel voelt raar.

Mijn natuurlijke weg heeft namelijk geen dapperheid nodig, waar ik dapperheid voor nodig heb is hoe er om wordt gegaan met mijn natuurlijke weg. Op het risico op verbaal en fysiek geweld. Op het risico uitgelachen te worden, afgewezen geworden gewoon om wie ik ben. En het feit dat daar dapperheid voor nodig is maakt mij intens verdrietig.

Dat jij mij dapper vind betekend dat je weet in wat voor wereld we leven. Dat je mij dapper noemt zegt wat over mijn acties, zegt wat over jou maar niet over mij als persoon.

En nogmaals ik snap de intentie. De boodschap is dat je trots op me bent of dat je me een mooi mens vind. Laten we dat eens zeggen, in plaats van ons te focussen op hoe zoveel van ons overleven in de wereld en we complimenten krijgen als we stoppen met conformeren. Dat is niet knap, dat is iets wat gewoon zou behoren te zijn.

En als je wil benoemen dat ik dapper ben, noem me dan dapper als je ziet dat ik ben opgekomen voor iemand anders. Voor het feit dat ik voor een zaal vol hulpverleners sta voorlichtingen te doen. Voor het feit dat ik hulp zoek zodra mijn trauma weer omhoog komt. En als je me een compliment wil geven voor hoe geweldig ik groei in mijzelf sinds ik ben begonnen met mijn transitie, gebruik dan die woorden.