Zelfzorg is zelfliefde

De basis van zelfzorg ligt in jezelf kennen. Jezelf liefhebben. Iets wat ik een lange tijd in mijn leven niet heb gekund of begrepen

Ik kan je niet vertellen waar het precies begon maar ik heb over de jaren een hele ongezonde relatie opgebouwd met mijn lichaam, en uiteindelijk ook met mijzelf. Ik was als kind altijd erg ziek en was ontzettend boos op mijn lichaam dat ik niet kon doen wat al die andere kinderen konden.

Ik ben mezelf lange tijd gaan opofferen voor andere mensen. Met veel liefde. Mijn grenzen waren niet bestaand en mijn gevoel was iets wat ik ver weg stopte en daarna verloren was. Ik teerde op het liefhebben van andere mensen. Ik had partners met problemen, groter dan die van mij, of zo dacht ik. Mensen die te dicht bij mij kwamen ontweek ik of drukte ik weg uit mijn leven. Zorgen voor andere mensen was mijn levensmissie.

Kreten vanuit de hulpverlening als je moet jezelf liefhebben, geef jezelf een schouderklopje, omarm jezelf, gun jezelf een moment van verdriet of de beste; kijk in de spiegel en zeg wat liefs tegen jezelf waren op het mooist gezegd frustrerend. Ik had een hekel aan mijzelf, aan mijn spiegelbeeld. Positief was niet iets wat in mijn hoofd voorbij kwam, in ieder geval geen positieve gedachten over mijzelf. In het diepste moment van mijn depressie was positiviteit een verloren eigenschap. Het feit dat ik dingen positief moest bekijken maakte mij alleen maar verdrietiger omdat ik alles wat ik normaal als positief ervaarde nu leeg en nutteloos was.

De hulpverlening was zo gefocust op aardig zijn voor jezelf en positief kijken terwijl mijn interne wereld alleen negativiteit en boosheid was. Ik had mensen nodig die het oké vonden dat dit er was en daar vandaan verder gingen kijken.

Na uiteindelijk de juiste therapie gevonden te hebben vond ik een therapeut die met mij op zoek ging, verleden en heden, wat maakte dat ik zo’n disfunctionele relatie met mijzelf en met mijn lichaam had. Door verleden en heden samen te vlechten begon ik mijzelf te begrijpen en mijn negatieve overtuigingen te kunnen bevechten met positieve overtuigingen. Ik vond een begeleider die bij mij paste en die hielp mij te laten zien dat kleine stapjes eigenlijk grote stappen waren. Zo kwam ik eindelijk op het punt waarbij ik mijzelf langzaam leuker ben gaan vinden. Ik ben mezelf gaan leren waarderen, grenzen serieus te nemen en langzaam aan gevoelens serieus te nemen.

Ondertussen ligt de kern in zorgen voor mijzelf in het luisteren naar mijn gevoel en mijn grenzen. In het respecteren van mijzelf en momenten pakken ook al begrijpt niet iedereen dat  ik het nodig heb. Zo sla ik verjaardagsuitnodigingen bijna altijd af, zoek ik als ik een weekend of gehele dag ergens ben vaak momenten voor mezelf om even een boek te lezen of muziek te luisteren. Als ik merk dat ik te druk ben neem ik vaak een bad met een boekje, om even volledig een momentje voor mijzelf te hebben. Over het algemeen heb ik voornamelijk een gezond egoïsme ontwikkeld. Ik kies vaker bewust voor mijzelf omdat ik weet dat ik het nodig heb. Ik help nog steeds met liefde andere mensen, alleen niet meer ten koste van mijzelf.

[Post voor de Zebra Voorlichting Nieuwsbrief Februari 2019]